KISSA

HZ. EBUBEKİRİN AĞZINDAKİ TAŞ
Peygamberimiz (sav) ile Hz. Ebu Bekir'in (ra) birlikte oturdukları bir sırada kötü huylu bir kişi yanlarına gelip Hz. Ebu Bekir'e dil uzattı ve yakışıksız sözler söyledi. Peygamber Efendimiz(sav) ise o kişinin hakareti devam ettikçe bir şey söylemeyip hatta bazen gülümsedi. Hz. Ebu Bekir bir müddet sonra artık dayanamayıp o edepsiz kişiye öfkelendi ve iki çift laf ile karşılık verdi. Bunun üzerine Peygamberimiz(sav) yerinden kalkıp gitti. Hz. Ebu Bekir(r.a) hemen Resulullah'ın (sav) arkasından koşup yetişti ve "Ey Allah'ın Resulü! O edepsiz bana dil uzatırken bir şey söylemediniz de ben ona cevap verince niçin kalkıp gittiniz, bunun hikmeti nedir?" diye sordu. Peygamber Efendimiz (sav) "Ey Sıddîk! O utanmaz sana dil uzatmaya başladığı zaman onu karşılayıp kovmak üzere Allahü Teala bir melek gönderdi. Sen ise hemen öfkelenip karşılık vermeye başladın. Bunun üzerine o melek gidip yerineşeytan geldi. Şeytan-i aleyillanenin olduğu yerde ben durmam." diye cevap verdi.(Ahmet,Müsned,2/436)bunun üzerine şu ayeti kerime nazil oldu. “ Allah çirkin sözün, açıkça söylenmesinden asla hoşlanmaz. Ancak zulme uğrayan kimsenin durumu başkadır. Allah, her şeyi hakkiyle işitir ve kemâliyle bilir.”(Nisa,148) Bu hadiseden dolayı Hz. Ebu Bekir (ra) yerli yersiz konuşmamak için o günden sonra ağzına küçük bir taş aldı. Bir söz söyleyeceği zaman iyice düşünür, ölçer, tartar, ondan sonra taşı mübarek ağzından çıkarır ve sözünü söylerdi. Sonra taşı tekrar ağzına alıp tesbih ve zikir ile meşgul olurdu. (EbûDâvûd, Edeb 41/4896;Fahreddin er-Râzî, Mefâtîhu’l-gayb, XI, 72)