Korkma Ebedi Varsın

İnsanlar genelde şu sebeplerden dolayı ölümden korkar:
1. Ölümün bizzat kendisinin zor ve acı veren bir olay olduğunu düşünmelerinden.
2. Ölümle birlikte sahip olunan maddi ve manevi değerleri yitirecek olmalarından.
3. Ölüm sonrasında başına gelecek şeyleri tam olarak bilmemelerinden veya kötü şeyler geleceğini tahmin etmelerinden.
Ölüm, zor bir olaydır ve insanların bundan korkmaları da gayet normaldir. Ama ölümden sonra olacaklar yüzünden korkmak, bir Müslümana yaraşmaz. Allah’ın emirlerini elinden geldiğince tutan ve yasaklarından kaçınan Müslüman daima iyi şeyler ummalıdır. Allah Teâlâ şöyle buyurmuştur:
Bismillahirrahmanirrahim
“Kimler inanır, iyi işler yapar, namazı dosdoğru kılar ve zekâtı verirlerse; onlara Rableri katında ödül vardır. Üstlerinde ne bir korku olur, ne de üzülürler.” (Bakara, 2/277)
“Rabbimiz Allah’tır deyip sonra da dosdoğru yaşayanlara korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir.” (Ahkâf, 46/13)
Ölümün zorluğu hakkında Hz. Aişe radıyallahu anhâ anlatıyor: “Resulullah aleyhissalâtu vesselâm, kendisini ölüme götüren hastalığa yakalandığı zaman derdi ki:
“Ey Aişe! Ben Hayber’de yediğim (zehirli) yemeğin acısını hep hissediyordum. İşte şimdi kalp damarımın kesildiğini hissettiğim anlar geldi.” (Buhârî, Megâzî, 83)

"Güzel bir şekilde abdestini aldıktan sonra kelime-i şehadeti, yani 'Allah'tan başka ilah olmadığına, Muhammed (s.a.v.)'in Allah'ın kulu ve elçisi olduğuna şahadet ederim.' diyen kimseye cennetin sekiz kapısı açılır ve oraya istediğinden girer." (Ebû Dâvûd, Taharet, 65; Müslim, Taharet, 17

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hz. Ebû Dahdâh ve Hurma Bahçesi

Resim
  Hz. Ebû Dahdâh’ın iki hurma bahçesi vardı. Birisinde tam 600 hurma ağacı bulunmaktaydı. “Kim Allah’a güzel bir ödünç takdiminde bulunur ki Allah da ona kat kat karşılık versin” (Bakara: 245) âyeti nâzil olunca Hz. Ebû Dahdâh, Efendimize (sav) koşarak şu soruyu sordu: “Ya Resulullah, Allah’ın kimseden ödünç almaya ihtiyacı olmadığı halde bize verdiği maldan, bizim adımıza borç mu istiyor?” Peygamberimiz (sav) ona şu cevabı verdi: “Evet, O, vereceğiniz bu ödünç şey ile sizi cennete koymak istiyor.” Bunun üzerine Hz. Ebu Dahdâh, “Ebu Dahdâh’ın anası da beraberinde mi?” sorusuna Resulü Ekrem (sav), “Evet” buyurdular. Bu sefer “Ebu Dahdâh’ın hanımı da beraberinde mi?” diye sordu. Resul-ü Ekrem (sav) yine “Evet” dedi. Sevincini gizleyemeyen Hz. Ebu Dahdâh, “Öyle ise elini uzat Ya Resulullah” dedi. Efendimiz (sav) elini uzattığında Hz. Ebu Dahdâh, şöyle dedi: “Benim iki hurma bahçem var…Vallahi bunlardan başka bir malım da yok. Bu iki bahçeyi Allah için veriyorum.” Bunun üzerine Peygamb...
Devamı

OSMAN AMCA

Resim
HUZURDAN YOKSUN BİR ADAM O, 73 yaşında evli bir adam. Lakin tam elli yıldır bekâr hayatı yaşıyor. Ne karısından boşanabilmiş, ne de karısıyla bir arada oturmuş. Fakat kazandığını hep karısına vermiş, parasının hayrını hiç görmemiş. Hayatı kalabalıklar arasında yalnız olarak geçmiş. Ne gülmüş, ne de birini güldürebilmiş. Herkesin hayatı bir romandır derler ya, Osman Uysal'ın hayatı trajik bir roman. Sonu belirsiz elbet, ama o: “Benim sonum bir gün bir taşa takılıp noktalanacak” diyor. Bu yüzden daha sağlığında mezar yerini almış ve mermerden yaptırmış, içine gireceği günü de aslında iple çekiyor. Bezmiş yaşamdan, hem de öylesine bezmiş ki, “mutlu son bir an önce gelse” diye umutla Azrail’in geleceği günü bekliyor. Hayata dair tek umudu ölüm artık onun için, yaşama dair bir kırıntı kadar bile umut kalmamış. Onun için ölüm, romanın mutlu sonu. Osman Uysal'ı ilimin valiliğinde tanıdım. Oradan oraya koşuşturup duruyordu, henüz hayatta olduğunu belgelemeye çalışıyordu. Biraz tu...
Devamı